Spor Sergi ve Basketbol

80lerdeki basketbol ruhu geri gelir mi bilemiyorum. Dün akşam tribün olarak olmasa da sahadaki heyecan olarak Spor Sergi final serilerindeki anları yaşadık. 20 sayının üzerine çıkan farkı eritti Galatasaray. Uzatmaya kadar götürmeyi başardı maçı. Sonrasında biz kazandık, iyi oldu. Eskiden de böyle final serileri yaşamıştık. Calvin (adı böyle mi yazılıyordu hatırlamıyorum bile) dünyanın en iyi basketçisiydi bizim için, Galatasaray'da da Maykıl Skörs (bunu da hatırlayamayıp doğrudan okunuşunu yazdım, iyi de oldu :) ) ve Dawkins vardı. Final serilerinde yarı yarı ayrılmış tribünlerde, bir takım ilk yarıyı 15-20 sayı farkla önde kapar ama maçı da diğer takım kazanırdı. Bu kadar heyecana rağmen bırakın çakmağı, şişeyi sahaya bozuk para bile atılmazdı. Şimdilerde üç büyük takımın Avrupa'da mücadele ettikleri kupalarda çeyrek finale kalmalarıyla övünülüyor, bu takımların ligde de zirveyi işgal/meşgul eder olmalarına seviniliyor. Ama salonların sadece derbilerde veya (kalınırsa eğer) final serisinde dolduğu görülmüyor. Salonumuzun acilen inşa edilip açılmasını bekliyor ve Kadıköy yakasındaki bir salonun Abdi İpekçi ıssızlığında olmayacağını düşünüyorum.